१) हुँदा खाँदाको सरकारी जागिर छाडेर गीत संगितमा लाग्न तपाईलाई के ले तान्यो ?

      –म आवुदावी पुलिस फोर्षमा जानका लागि नेपाल प्रहरीको जागिछ छाडेर हिँडेको हुँ । आफु जेठो सन्तान भएको हुनाले पनि धेरै व्यवहारिक बोझले गर्दा पनि विदेशी भुमितिरै लम्किने सोचले काठमाडौं आएँ । राजधानी प्रवेशपछि बीचको खाली समयलाई सदुपयोग गर्दै मैले पहिलो गीत निकालेको हुँ । लोक दाहोरी सानै देखि मन पराउने हुँदाखेरी यो क्षेत्रमा लागेको हुँ । म प्रवेशको समय बास्तवमै स्वर्णिम समय थियो ।

२) नेपाल प्रहरीमा बहालवाला हुँदैखेरी बैदेशिक रोजगारीमा तपाईले प्रोसेस अघि बढाउनुभयो, एउटा जीवन              तपाई आफु बाँच्नुभाछ, करीब २ करोड ६६ लाख जनसंख्याको जीवन दर्शनलाई गीत संगितमार्फत तपाईले        कसरी समेट्न सक्नुहुन्छ ?

    –गीत संगित सिर्जना गर्दा आफ्नो जीवन भन्दा पनि त्यस्ता थुप्रै जीवनसँग मेल खाने विषय र साथिसँग बसिरहँदा पनि उनीहरुले गरेका कुरा, उनीहरुको भावनासँग खेल्न सक्ने, तिनिहरुभित्र रहन र ती मनहरुसँग अटाउन सक्यो भने सबैको जीवनलाई प्रतिनिधित्व गराउन सकिन्छ भन्ने विषयलाई प्राथमिकता दिएर मैले सिर्जना गर्ने गर्दछु ।

मेरो सुरुको गीत बाग्लुङ कालिका भन्ने भेगीय गीत हो । त्यसको ठाउँमा सायद अर्कै नाम राखेको भए, सायद त्यो गीत देशव्यापी हुन्थ्यो होला । त्यो लगत्तै दोस्रो गीत भैले फुलको थुँगामा निकालेँ । अहिले लाखौँको दिलको डुंगामा बस्न सफल भएको छु ।

३)गीत संगितको १२ वर्षको यात्रामा कहिले थकाई लाग्यो की लागेन ?

    बैंसालु जवानीको अवस्थामै सबै कुरा गीत संगितमा होमिसकेपछि त, म थाक्ने कुरा नै भएन नी, अझै पनि म जोसिले पाराले नै यो क्षेत्रमा क्रियासिल नै छु । मेरा हरेक दुःख सुखलाई मैले गीतसंगितमै समर्पित गरिसकेको छु, म त्यति धेरै नैरास्यता छाउने मान्छे चाँही होईन । कुनै पनि काममा दुःख परेको बेलामा आत्तिनु र सुखको बेलामा आत्तिनु हुँदैन ।

४) क्यासेटको जमानामा तपाई गीत संगितमा प्रवेश गर्नुभयो, अहिले सांगितिक बजार डिजिटल भैसकेको छ ।        यो बीचको समयलाई आर्थिक देखि हरेक पाटोलाई तपाईले कसरी नियाल्नुभयो ?

    –म २०६० सालमा आउँदा अडियोको ब्यापार बेस्करी थियो, जुन अडियो हामीले प्याक गरेर पनि पठाउन सक्दैन थियौँ । त्यो समयसँग जुध्दै मैले आफैँले व्यवसायीक कम्पनी खोलेर आफैँ पनि क्यासेट बेचेँ । २०६४ सालपछि सीआरबीटी र पीआरबीटीबाट सुरु भएको अहिलेको डिजिटल मार्केटबाट नै हामीजस्ता श्रष्टाहरु बाँचेका छौँ । हाम्रा दाजुभाईहरु जति विदेश जानुभएको छ, नेपालमा भन्दा पनि विदेशमा रहनुभएका उहाँहरु अहिले बढि हाम्रो गीत संगितको पहुँचमा हुनुहुन्छ । यो सबै डिजिटल मार्केटकै देन हो । यसैमा कम्पनीको हिसाबले बाँचेका हौँ, कलाकारको हिसावले बाँच्ने सम्भावना अहिले देखिँदैन । आर्थिक पाटोबाट हेर्ने हो भने, हिजोका दिनमा बजारमा पैसा फस्छ की भन्ने डर हुने भएकाले असुरक्षित लगानी थियो भने कमसेकम अहिले डिजिटल मार्केटल केहि सुरक्षित बनाएको जस्तो लाग्छ ।

५) एउटा कलाकारले गीतसंगितमा आफुलाई रहिरहन र स्थापित गर्नका लागि गर्नुपर्ने कामहरु चाँही के के हुन् ?

   –साधना र ज्ञानले नै यो क्षेत्रमा अब्बल र स्थापित रहिरहन बद्धत पुर्याउँछ । आज म यो स्थानमा आईपुग्न र सफल हुनुमा पनि त्यहि साधनाको देन हो । मैले गीत संगितको यात्रामा ५ सय भन्दा बढि आधुनिक तथा लोक गीतको सिर्जना गरिसकेको छु । म सधै गाउँ घर, पाखा पखेरा समकालिन नेपाली समाजको अवस्था, नेपाली पन, नेपाली मन र नेपाली माटो सुहाउँदो शब्द, लय र संगीत भर्ने प्रयत्नमा तल्लिन हुने गर्दछु जुन आम कलाकार, सर्जक र संगीतकारले गर्नुपर्ने काम हो ।  

६) लोकगीत मार्फत तपाइैले सांगितिक यात्राको सुरुवात गर्नुभयो र आधुनिकतिर फड्को मार्नुभयो, यसमा खास के रहेछ समयको माग वा अरु कुनै ?

–सिर्जनाको कुनै आकार प्रकार नै हुँदैन । हामी लामो दोहारी गीत लेखेर आएको मान्छे, अहिले आधुनिक गित जति नै गित सिर्जना गर्नुपर्ने बेला आयो । पहिले दोहोरी गित २२ मिनेटसम्मका हुन्थे अहिले ४–५ मिनेटमै सक्याउनुपर्छ । अहिले सरल साहित्यलाई बढि ध्यान दिन्छौँ हामी । किनकी हामीले लेखेका गीतहरु खेतीकिसान गर्ने दाजुबाईदेखी प्राचार्यसम्मको प्रतिनिधित्व गर्ने खालका हुनुपर्छ ।

७) सिर्जना गर्ने विषयलाई काल परिस्थिति, समय, सन्दर्भ, अवस्था लगायत पक्षले कत्तिको असर गर्छ ?

–विशेषगरी हामी समयकालीन सिर्जना गर्ने मान्छे हो । हो देश काल परिस्थिती र वातावरणले असर पार्छनै । समय सन्दर्भसंग चल्नु आवश्यक छ । पहिले गीत २२ मिनटलगाएर गीत कपि गर्नुपर्ने थियो भने अहिले ५ सेकेन्डमा हुन्छ । हामी प्रविधीसंगै बदलिनसकेका छैन हाम्रो समस्या हो । 

 ८) प्रविधीको प्रयोगसंगै गीतसंगीतमा गहनता नरहेको भन्ने आरोप छ । 

हो कतिपय सन्र्दभमा यो आरोप हैन सत्य नै हो । तर कुरा के हो भने सवै त्यही हो भन्ने होईन । एक आध यस्तो भएको छ फेरी जहाँ होचो त्यही घोँचो भनेजस्तो कमजोरी भएको ठाउँमा सवैको आखा पुग्छन् । यो सवै विस्तारै मिल्दै जान्छ । 

९) तपाईको पढाई ः विए पढेको छु 

१०)  घरमा को को हुनुहुन्छ ः वुवा आमा, हजुरआमा, श्रीमती, दुई छोरा एक छोरी

११)  घरको पनि जिम्मेवारी वहन गर्नुपर्ने रैछ है ? ः हो तर अहिले घरभन्दा बढि संगीतलाई माथी उठाने जिम्मेवारी बढी जस्तो लाग्छ । 

१२)  रोयल्टी दिने विषय ः रोयल्टीको विषय राम्रो हो तर सरकारी नीति नियम कडा नभएका कारण रोयल्टीको काम राम्रोसंग हुन सकेको छैन । तर काम हुँदै छ निरास भैहाल्ने अवस्था छैन । 

१३) एउटा कलाकारलाई सफलता हात पार्न आवश्यक कुरा के हो ? कलाकारमा सर्वप्रथम कला सिप, क्षमता र दक्षता आवश्यक छ । यो संगै पारिवारीक सहयोग र स्रोता दर्शकको साथ उक्तिकै आवश्यकता छ । 

१४) के तपाईको श्रीमतीपनि सांगीतीक क्षेत्रकै हो ? 

होईन, उनी विल्कुल गृहणी हुन तर अहिले हाम्रो कम्पनी सारथी म्यूजिक कम्पनीलाई अगाडी बढाईरहेकी छन् । 

 १५) वर्षको साँगीतिक यात्रा र तपाईकै जीवनको कुनै क्षण जो बढि पिडादायी छ । 

खास त्यस्तो केही छैन । तर राम्रो संगीतको सृजना गरेपनि सर्जकले राम्रो स्थान नपाउँदाका केही कुराहरु छन् । तर जीवनमा खास त्यस्तो केही छैन । 

१६)  नेपालीको जीवनको भोगाई समेटिएका गीतको सृजना भयो । नेपाली संगीतको १२ वर्षे यात्रामा पछाडी फर्केर हेर्न नपरेका पन्तसंग सम्पादक संगम महतले गरेको कुराकानी